Uwagę naszą zwraca serdeczność i troskliwość, z jaką święty Józef obejmuje swoją Małżonkę. Nasuwa się tu zalecenie św. Pawła: „Mężowie, miłujcie żony, bo i Chrystus umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie” (Ef 5,25). Ikona ta jest więc obrazem miłości Chrystusa do Kościoła, której uosobieniem ma być każde małżeństwo. Mówi także: „Bóg jest miłością. (...) Jeśli miłujemy się wzajemnie, Bóg trwa w nas” (por. 1 J 4,7-18).

„Łuk mój kładę na obłoki, aby był znakiem przymierza między Mną a ziemią” - mówi Bóg (Rdz 9,13). W ikonografii, w sztuce łuk często oznacza obecność Bożą - przymierze Boga z ludźmi. Łuk łączący i jednoczący Maryję i Józefa, całą Świętą Rodzinę, przypomina nam o Bożym przymierzu z rodziną, z małżonkami. Może on, jak i cała ikona, symbolizować miłość Boga do swego ludu, która już w Starym Testamencie była porównywana do miłości małżeńskiej: „Bo małżonkiem twoim (...) Święty Izraela, nazywają Go Bogiem całej ziemi. Zaiste, jak niewiastę porzuconą i zgnębioną na duchu, wezwał cię Jahwe. I jakby do porzuconej żony młodości mówi twój Bóg: Na krótką chwilę porzuciłem ciebie, ale z ogromną miłością cię przygarnę” (por. Iz 54,4-10).

Żółty i złoty kolor wiążą się ze światłością. Złociste aureole wyobrażają światło Boże, jakim się w swoim życiu kierowali Maryja z Józefem i jakim my w życiu rodzinnym chcemy się kierować. Przecież Chrystus powiedział swoim uczniom: „Wy jesteście światłem świata. Nie zapala się też światła i nie stawia pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciło wszystkim, którzy są w domu. Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie” (por. Mt 5,14-16).

Ikona ta zawiera wiele symboli i znaczeń. Może więc w różny sposób do nas przemawiać przez to bogactwo. Na pewno wzywa: „Przygarniajcie siebie nawzajem, bo i Chrystus przygarnął was - ku chwale Boga” (Rz 15,7). Zachęca: „Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski” (Mt 5,48). Chciejmy usłyszeć to wezwanie i realizować je z Bożą pomocą w rzeczywistości codziennego życia.

Ikonę tę w latach siedemdziesiątych namalowała w Jerozolimie siostra zakonna na prośbę Marii i Ludwika d`Amonville - odpowiedzialnych wówczas za Ruch Equipes Notre Dame.

Jest to wizerunek Świętej Rodziny - Kościoła Domowego, obraz zjednoczenia (komunii) Świętych Osób. Jednocześnie malowidło to wyraża zjednoczenie, miłość i życie rodziny chrześcijańskiej, wpatrującej się w Świętą Rodzinę w swoim dążeniu do świętości.

Na tej ikonie widzimy Świętą Rodzinę. Święty Józef przygarnia Maryję. Opiera swoją rękę na Jej ramieniu. Maryja zaś skłania głowę ku twarzy małżonka. Wyraża to ogromną zażyłość, wzajemne zaufanie i miłość. Z ich twarzy można też wyczytać szacunek wobec misji, którą każdemu z nich zlecił Bóg. Podanymi sobie rękoma Oboje podtrzymują i obejmują Chrystusa. Jezus lewą ręką łączy się z ich rękoma, zaś prawą - podniesioną do błogosławieństwa - wskazuje na Maryję. Te trzy złączone dłonie wyrażają jedność Chrystusa z parą złączoną przysięgą małżeńską. Wyrażają one drogę i zadanie małżonków chrześcijańskich: każde z nich z osobna i oboje razem powinni trzymać się Chrystusa.

ŚWIĘTA RODZINA

© Wszelkie prawa zastrzeżone. Parafia p.w. Świętej Rodziny w Tychach - 2023